به نقل از «ایرنا»

شعر و بازی کودکانه هدیه یک نویسنده در روزهای کرونایی

تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۸۷۴۹۵

شیوع گسترده ویروس منحوس کرونا یک اپیدمی همدلی در بین هنرمندان و نویسندگان و دیگر اقشار مسئولیت پذیر به‌وجود آورده است، همدلی و تلاش برای کمک از هر راهی که مردم را در ادامه خانه نشینی به عنوان مهمترین راه مقابله با شیوع ویروس یاری کند.

در این راه بسیاری از فرهیختگان هرگونه در توان دارند در تلاش برای کمک هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 مریم اسلامی متولد ۱۳۵۵ در شهر ادب خیز نیشابور است. وی در حال حاضر در تهران سکونت دارد و کارشناس شعر در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است. او که دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی در مقطع کارشناسی ارشد است برگزیده دو دوره جشنواره بین المللی شعر فجر در بخش شعر کودک و نوجوان در سال های ۱۳۷۹ و ۱۳۹۱ است.

وی همچنین داوری چندین جشنواره بین المللی و ملی شعر را در مدیریت آفرینش های ادبی کانون پرورش فکری به عهده داشته است. در حال حاضر نیز اسلامی عضو شورای بررسی کتاب در کمیته کتاب و عضو شورای کارشناسی شعر نوجوان امروز و همچنین عضو کارگروه تحقیقات و ارزیابی کتاب و سرگرمی در کانون پرورش فکری است. او همچنین دبیر شعر مجله سروش خردسال و عضو هیات تحریریه مجله رشدنوآموز است.

مریم اسلامی بیش از ۳۰ جلد کتاب برای کودکان و نوجوانان شامل شعر و قصه تالیف و منتشر نموده که تعدادی از آن ها جوایز معتبری نیز کسب کرده اند.

این نویسنده در حال حاضر یک مجموعه ۱۰ جلدی شعر برای خردسالان با عنوان حالا با چی بازی کنم دارد که به انتشارات خراسان سپرده است که مراحل تصویرگری و انتشار را طی می کند.

اسلامی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا گفت: معمولا سوال بچه ها به ویژه تک فرزندها در خانه از والدین شان این است: «حالا با چی بازی کنم»، این مجموعه ۱۰ جلدی در قالب شعر با موضوعاتبازی با لباس ها، بازی با وسایل خانه، بازی با وسایل آشپزخانه، بازی_نمایش، بازی  های ترسوندنی، بازی با اسباب بازی ها، بازی با مامان و بابا ، بازی با رنگ ها، بازی در پارک ، به بچه ها کمک می کند که بازی های خلاقانه انجام دهند تاحوصله شان سر نرود.
وی افزود: در این روزها که به دلیل شیوع بیماری کرونا، کودکان به مدت طولانی در خانه هستند با هماهنگی مدیر ادبی انتشارات خراسان، تعدادی از این شعرها را در اختیار کودکان عزیز کشورمان می گذارم تا استفاده کنند.

بازی کنیم یه عالمه
با کفگیر و با قابلمه
لگن لگن زرده لگن
لگن میشه کلاه من
کلاهو میذارم سرم
میرم تو آشپزخونه پیش مادرم
میگم مامان 
من یه آتش نشان شدم
اگه خونه آتیش گرفت
زود تلفن کن به خودم
من می خونم ببو ببو
قاه و قاه وقاه می خنده او
 

قان و قان و قان
من اومدم کار کنم
کامیونو بار کنم
اجی مجی فتیله
قاشق آشپزخونه مثل بیله
بار چیه؟ خاک و ماسه
کجاست کجاست؟ تو کاسه
پر می کنم کامیونو با یه بیل
بار می برم برای آقای فیل

اتل متل چه جوری
بازی کنم با قوری
قوری ما چیه؟ چراغ جادو 
میرم پیش مامان و بابا 
با او
میگم که من چراغ جادو دارم
غول از توی چراغه در میارم
مامان و بابا می خندن
چشماشونو می بندن
مامان میگه  کیفم پر از پول بشه
بابا میگه بچه ی ما غول بشه

فوری خودم غول می شم
یوهو هاها می کنم
بابا رو صدا می کنم
 میگم خودم شدم غول
زود به مامان بده پول

بازی با لباس ها
بازی چه خوبه آخ جونم
با چادر مامان جونم
میارمش کشون کشون
باهاش می سازم سایبون
چادر مامانم میشه یه خونه
چی می خورم تو خونه؟
هندوونه
برین کنار
تو خونه ی ما جنگه
شلوار داداش کوچیکم تفنگه
تو لوله هاش من دو تا چوب گذاشتم
فشنگامو یک جای خوب گذاشتم
بالش ها سنگرم شدن
تیر می زنم بنگ و بنگ  
مامان میگه وای خدا...لعنت به جنگ

مقابله با بحران نیازمند عزم همگانی است. بدون یک اراده جمعی معطوف به مواجهه مؤثر با بیماری امکان رهایی از زنجیره انتقال آن وجود ندارد. برهمین اساس و به ابتکار ایرنا و روزنامه ایران پویشی برای فراخوان عمومی به مسؤولیت‌پذیری جمعی در برابر کرونا به راه افتاده است.

برچسب‌ها ویروس کرونا کتاب کودک ادبیات کودک و نوجوان ادبیات پروندهٔ خبری پویش اجتماعیِ سهم من در کرونا

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ویروس کرونا کتاب کودک ادبیات کودک و نوجوان ادبیات ویروس کرونا کتاب کودک ادبیات کودک و نوجوان ادبیات

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۸۷۴۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درباره پل استر، نویسنده شهیر آمریکایی/ تراژدی پست مدرن

به گزارش قدس آنلاین، پل استر یکی از نویسندگان محبوب جهان بود و آثار او به بیش از ۴۰ زبان ترجمه شد. نویسنده‌ای که بسیاری او را با شاهکارش «سه‌گانه نیویورک» (شهر شیشه‌ای، ارواح و اتاق دربسته) می‌شناسند و من با رمان‌های دلچسب «تیمبوکتو»، «سانست پارک» و «موسیقی شانس». 
پل استر مثل بسیاری از نویسندگان آمریکایی علاقه‌مندان زیادی در ایران دارد، به طوری‌که ناشرانی مانند نشر افق و چشمه، کتاب‌های او را با رعایت قانون کپی‌رایت و فاصله کمی از انتشار جهانی، در ایران ترجمه می‌کردند و به چاپ می‌رساندند. 
او نخستین کتابش را در سن ۳۵سالگی و در سال ۱۹۸۲ نوشت؛ یک زندگی‌نامه اما با روایت داستانی به نام «اختراع انزوا». دو سال بعد، سه‌گانه نیویورک را نوشت که سبب شد نام پل استر در محافل ادبی انگلیسی‌زبان مطرح شود. پس از انتشار این سه‌گانه، منتقدان و کتابخوان‌ها آثارش را با جدیت بیشتری دنبال کردند. 
سه‌گانه نیویورک، مشهورترین اثر پل استر، از سه رمان به هم پیوسته تشکیل شده است: شهر شیشه‌ای، ارواح و اتاق دربسته؛ داستان‌هایی به‌یاد ماندنی و اسرارآمیز که به شکلی نفسگیر، خواننده را درگیر اتفاقات خود می‌کنند. سه رمان کوتاه معمایی، فلسفی و کارآگاهی که شخصیت هر داستان در شهر نیویورک دچار ماجراهای عجیب و غریبی می‌شوند؛ اتفاق‌هایی که سرانجام آن جنون، سرگشتگی و بحران هویت است. این کتاب‌ها جسورانه نوشته شده و سرشار از پیچیدگی‌های انسانی و عاطفی هستند. 

جهان خاص «پل استر»
در ابتدا برچسب ژانر کارآگاهی را بر آثار استر گذاشتند اما با انتشار آثار دیگرش مشخص شد او نویسنده‌ای است که جهانی مخصوص به خود دارد؛ جهانی که مهم‌ترین مؤلفه‌های آن پرداختن به بحران هویت، فقر، مفهوم انزوا، شکستن فضا و زمان و تأکید او بر پدیده شانس است. 
قهرمان‌های کتاب‌های استر اغلب خود را گرفتار داستان سرنوشت یا نقشه‌های دیگری می‌یابند؛ چیزی فراتر از توان و تصورشان، چیزی که آن‌ها را به این پرسش می‌رساند که 
«من کیستم؟» (این ویژگی در اثر «موسیقی شانس» بسیار مشهود است) او در همه این سال‌ها در آثارش قهرمانی خلق کرده که هر کدامشان می‌تواند آینه‌ای مقابل مخاطب بگذارد و مخاطب با خواندن داستان شخصیت‌ها به کشف خود دست پیدا کند. 
اما یکی ازآثار دلچسب پل استر، رمان «تیمبوکتو»ی او است. یک داستان تمثیلی مدرن که می‌خواهد با بیان ساده، از معانی ژرف صحبت کند. 
قهرمان داستان «تیمبوکتو» سگی به نام آقای بونز است که همراه و همدم همیشگی مردی بی‌خانمان از بروکلین به نام ویلی جی.کریسمس می‌شود. ویلی از نظر جسمانی وضعیت خوبی ندارد و همزمان با وخیم‌تر شدن حالش، به همراه آقای بونز به سوی بالتیمور راه می‌افتد. داستان سفر آن‌ها توسط آقای بونز روایت می‌شود. پل استر با قرار دادن سگ به عنوان یک شخصیت داستانی، موفق شده یکی از غنی‌ترین و هیجان‌انگیزترین داستان‌ها در ادبیات آمریکا را خلق کند. این کتاب از نگاه حیوانات، دنیای انسان‌ها را مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دهد. 

نوشتن از جزئی‌ترین خاطرات
پل استر که در سال ۲۰۱۷ نامزد جایزه معتبر بوکر شد جزو نویسندگانی بود که ید طولانی در نوشتن آثار زندگی‌نامه‌ای داشت. او در آثاری مانند «اختراع انزوا»، «بخور و نمیر» و «خاطرات زمستان» با دقت و ریزبینی به بررسی جزئی‌ترین خاطرات خودش دست زده است؛ از سرمای کف اتاق در ۶سالگی گرفته تا تجربه گرسنگی و فقر تا علاقه دیوانه‌وارش به بیسبال و موسیقی. 
آقای نویسنده علاوه بر ورزش و موسیقی با دنیای سینما هم بیگانه نبود. 
او خالق بیش از ۳۰اثر بود که از این میان چندین عنوان به فیلم تبدیل شده‌اند که «موسیقی شانس» از آن جمله است.
استر خودش فیلم‌نامه‌هایی نوشت که با فیلم‌نامه «دود» (۱۹۹۵) با بازی هاروی کایتل، ویلیام هرت و جیانکارلو اسپوزیتو آغاز شد. سپس همراه وانگ به‌طور مشترک دنباله‌ای به نام «آبی در چهره» را کارگردانی کرد. 
سال ۱۹۹۸، آستر همراه کایتل، سوروینو و ریچارد ادسون فیلم‌نامه «لولو روی پل» را نوشت و کارگردانی کرد. او سال ۲۰۰۷ در فیلم «زندگی درونی مارتین فراست» با بازی دیوید تیولیس، ایرنه جاکوب و مایکل ایمپریولی بار دیگر همین وظیفه را انجام داد. 
استر در مورد ورودش به دنیای فیلم‌سازی گفته بود: «من بیشتر یک نویسنده‌ام. نویسندگی کار من است. فیلم‌سازی برای من یک راه دیگر برای قصه‌گویی است». 
پس از کتاب «مردم حمام خون» آخرین کتاب پل آستر که با عنوان «باوم‌گارتنر» منتشر ‌شده، به پروفسوری می‌پردازد که با خاطره تلخ مرگ همسرش مبارزه می‌کند. استر در زمان نوشتن این رمان با بیماری‌اش دست و پنجه نرم می‌کرد و هنگام نوشتن رمان در مصاحبه‌هایش تأکید کرده بود این رمان شاید آخرین اثرش باشد. او گفته بود: «احساس می‌کنم وضعیت سلامتی‌ام آن‌قدر مخاطره‌آمیز است که بگویم شاید این آخرین چیزی باشد که می‌نویسم و اگر این پایان باشد پس با این مهربانی انسانی که به عنوان نویسنده در محافل صمیمی دوستانم احاطه‌ام کرده، باید بگویم ارزشش را داشت».

خدیجه زمانیان یزدی